آیا به شدت از قضاوت شدن توسط دیگران می ترسید؟ آیا در موقعیت های اجتماعی روزمره بسیار خودآگاه هستید؟ آیا از ملاقات با افراد جدید اجتناب می کنید؟
اگر چنین احساسی دارید و این احساسات انجام کار های روزمره را برای شما دشوار می کند مانند صحبت کردن با افراد در محل کار یا مدرسه ممکن است به یک اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا باشید.
اختلال اضطراب اجتماعی
اختلال اضطراب اجتماعی (که فوبیای اجتماعی نیز نامیده می شود) یک وضعیت سلامت روان است. این یک ترس شدید و مداوم از زیر نظر گرفتن و قضاوت شدن توسط دیگران است.
این ترس می تواند بر کار، مدرسه و سایر فعالیت های روزانه شما تأثیر بگذارد. حتی می تواند دوست داشتن و حفظ آن را سخت کند. اما اختلال اضطراب اجتماعی نباید شما را از دستیابی به پتانسیل خود باز دارد. درمان می تواند به شما در غلبه بر علائم کمک کند.
اختلال اضطراب اجتماعی یک نوع شایع اختلال اضطرابی است. فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی علائم اضطراب یا ترس را در برخی موقعیت های اجتماعی یا در همه موقعیت های اجتماعی احساس می کند، مانند ملاقات با افراد جدید، قرار ملاقات، قرار گرفتن در مصاحبه شغلی، پاسخ دادن به یک سوال در کلاس یا مجبور شدن به صحبت با صندوقدار در فروشگاه.
انجام کار های روزمره در حضور مردم مانند خوردن یا نوشیدن در حضور دیگران یا استفاده از سرویس بهداشتی عمومی نیز باعث اضطراب یا ترس می شود. فرد می ترسد که تحقیر، قضاوت و طرد شود. ترسی که افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی در موقعیت های اجتماعی دارند به حدی قوی است که احساس می کنند کنترل آن خارج از توانایی آن ها است.
در نتیجه، مانع رفتن به سر کار، حضور در مدرسه یا انجام کار های روزمره می شود. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است هفته ها قبل از وقوع در مورد این موارد نگران باشند. گاهی اوقات، در نهایت از مکان ها یا رویداد هایی دور می مانند که فکر می کنند ممکن است مجبور به انجام کاری باشند که باعث شرمساری آن ها شود.
برخی از افراد مبتلا به این اختلال در موقعیت های اجتماعی اضطراب ندارند، اما در عوض اضطراب عملکرد دارند. آن ها علائم فیزیکی اضطراب را در موقعیت هایی مانند سخنرانی، انجام یک بازی ورزشی، رقصیدن یا نواختن یک آلت موسیقی روی صحنه احساس می کنند.
اختلال اضطراب اجتماعی معمولا در دوران جوانی در افرادی که بسیار خجالتی هستند شروع می شود. اختلال اضطراب اجتماعی غیر معمول نیست. تحقیقات نشان می دهد که حدود 7 درصد از آمریکایی ها تحت تاثیر این اختلال قرار می گیرند. بدون درمان، اختلال اضطراب اجتماعی می تواند سال ها یا تا پایان عمر ادامه داشته باشد و مانع از رسیدن فرد به پتانسیل کامل خود شود.
اختلال اضطراب اجتماعی چگونه است؟
در مدرسه، حتی وقتی جواب ها را می دانست، همیشه از جواب دادن می ترسید. نمی خواست مردم فکر کنند احمق یا کسل کننده است. قلبش می تپید و سرگیجه و داشت. وقتی شغلی پیدا کرد، از ملاقات با رئیس یا صحبت در یک جلسه متنفر بود. نمی توانست در جشن عروسی بهترین دوستش شرکت کند زیرا می ترسید با افراد جدید آشنا شود.
در نهایت با دکتر صحبت کرد زیرا از این احساس خسته شده بودو نگران بود که شغلش را از دست بدهد. اکنون دارو مصرف می کند و با یک مشاور ملاقات می کند تا در مورد راه های مقابله با ترس هایش صحبت کند.
مطالب بالا تجربیات یک فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از زبان خودش است که شرایط خود را توضیح می دهد که چه حالاتی را در اماکن عمومی داشت و چگونه به رفع آن تلاش کرد.
علائم و نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی وقتی مجبورند جلوی دیگران یا در کنار دیگران باشند، شرایط زیر را تجربه می کنند:
- سرخ شدن، عرق کردن، لرزیدن، احساس ضربان قلب سریع، یا احساس می کنند ذهنشان خالی می شود.
- در معده خود احساس تهوع می کنند.
- حالت بدنی سفت نشان می دهند، تماس چشمی کمی برقرار می کنند یا با صدایی بیش از حد نرم صحبت می کنند.
- بودن با افراد دیگر، مخصوصا با افرادی که قبلا آن ها را نمی شناسند، ترسناک و دشوار است و صحبت کردن با آن ها دشوار است.
- در مقابل دیگران بسیار احساس خجالت و ناهنجاری می کنند.
- بسیار می ترسند که دیگران آن ها را قضاوت کنند.
- از مکان هایی که افراد دیگری هستند دوری می کنند.
چه چیزی باعث اختلال اضطراب اجتماعی می شود؟
اختلال اضطراب اجتماعی گاهی اوقات در خانواده ها دیده می شود، اما هیچ کس به طور قطع نمی داند که چرا برخی از اعضای خانواده به آن مبتلا هستند در حالی که برخی دیگر به آن مبتلا نیستند. محققان دریافته اند که بخش های مختلفی از مغز در ترس و اضطراب نقش دارند. برخی از محققان فکر می کنند که برداشت نادرست از رفتار دیگران ممکن است در ایجاد یا تشدید اضطراب اجتماعی نقش داشته باشد.
برای مثال، ممکن است فکر کنید که مردم به شما خیره شده اند یا اخم می کنند در حالی که واقعا این طور نیستند. مهارت های اجتماعی توسعه نیافته یکی دیگر از عوامل احتمالی اضطراب اجتماعی است. به عنوان مثال، اگر مهارت های اجتماعی شما توسعه نیافته است، ممکن است پس از صحبت با مردم احساس دلسردی کنید و ممکن است در مورد انجام آن در آینده نگران باشید.
با یادگیری بیشتر در مورد ترس و اضطراب در مغز، دانشمندان ممکن است بتوانند درمان های بهتری پیدا کنند. محققان همچنین به دنبال راه هایی هستند که استرس و عوامل محیطی ممکن است در آن نقش داشته باشند.
اختلال اضطراب اجتماعی چگونه درمان می شود؟
ابتدا با پزشک یا یک مشاور متخصص در این زمینه در مورد علائم خود صحبت کنید. مشاور شما باید یک معاینه انجام دهد و از شما در مورد سابقه سلامتی تان بپرسد تا مطمئن شود که یک مشکل فیزیکی نامربوط باعث علائم شما نمی شود.
ممکن است مشاور شما را به یک متخصص سلامت روان مانند روانپزشک، روانشناس، مددکار اجتماعی بالینی ارجاع دهد. اولین قدم برای درمان موثر، تشخیص این بیماری است که معمولا توسط یک متخصص سلامت روان انجام می شود.
اختلال اضطراب اجتماعی عموما با روان درمانی (که گاهی اوقات به آن «گفتگو درمانی» گفته می شود) دارو درمانی یا هر دو درمان می شود. با پزشک یا مشاور خود در مورد بهترین درمان برای شما صحبت کنید.
روان درمانی
نوعی روان درمانی به نام درمان شناختی رفتاری (CBT) به ویژه برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی مفید است. CBT روش‌های متفاوتی از تفکر، رفتار و واکنش به موقعیت ها را به شما می آموزد که به شما کمک می کند کم تر احساس اضطراب و ترس کنید.
همچنین می تواند به شما در یادگیری و تمرین مهارت های اجتماعی کمک کند. CBT ارائه شده در قالب گروهی می تواند به ویژه مفید باشد.
گروه های پشتیبانی
بسیاری از افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی نیز گروه های حمایتی را مفید می دانند. در گروهی از افرادی که همگی دارای اختلال اضطراب اجتماعی هستند، می توانید بازخورد بی طرفانه و صادقانه ای در مورد این که دیگران در گروه شما را چگونه می بینند دریافت کنید.
به این ترتیب، می توانید بیاموزید که افکار شما در مورد قضاوت و طرد شدن درست نیستند یا تحریف شده اند. همچنین می توانید بیاموزید که افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی چگونه بر ترس از موقعیت های اجتماعی غلبه می کنند.
دارو
سه نوع دارو برای کمک به درمان اختلال اضطراب اجتماعی وجود دارد:
- دارو های ضد اضطراب
دارو های ضد اضطراب قدرتمند هستند و بلافاصله شروع به کار می کنند تا احساسات اضطرابی را کاهش دهند. با این حال، این دارو ها معمولا برای مدت طولانی مصرف نمی شوند. اگر افراد در مدت زمان طولانی مصرف کنند و ممکن است برای دریافت همان اثر به دوز های بالا تر و بالا تر نیاز داشته باشند.
برخی افراد حتی ممکن است به آن ها وابسته شوند. برای جلوگیری از این مشکلات، پزشکان معمولا دارو های ضد اضطراب را برای دوره های کوتاه تجویز می کنند، عملی که به ویژه برای افراد مسن مفید است.
- دارو های ضد افسردگی
دارو های ضد افسردگی عمدتا برای درمان افسردگی استفاده می شوند، اما برای علائم اختلال اضطراب اجتماعی نیز مفید هستند. برخلاف دارو های ضد اضطراب، ممکن است چندین هفته طول بکشد تا شروع به کار کنند.
دارو های ضد افسردگی همچنین ممکن است عوارض جانبی مانند سردرد، حالت تهوع یا مشکل در خواب ایجاد کنند. این عوارض جانبی معمولا برای اکثر افراد شدید نیستند، به خصوص اگر دوز کم شروع شود و در طول زمان به آرامی افزایش یابد. در مورد هر گونه عوارض جانبی که دارید با مشاور خود صحبت کنید.
- مسدود کننده های بتا
بتا بلوکر ها دارو هایی هستند که می توانند به مسدود کردن برخی از علائم فیزیکی اضطراب در بدن مانند افزایش ضربان قلب، تعریق یا لرزش کمک کنند. بتا بلاکر ها معمولا دارو های انتخابی برای نوع «اضطراب عملکرد» اضطراب اجتماعی هستند.
مشاور برای یافتن بهترین دارو، دوز و مدت درمان با شما همکاری خواهد کرد. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بهترین نتایج را با ترکیبی از دارو ها و CBT یا سایر روان درمانی ها به دست می آورند.
سخن آخر
درمان های خود را خیلی سریع رها نکنید. هم روان درمانی و هم دارو درمانی ممکن است مدتی طول بکشد. یک سبک زندگی سالم نیز می تواند به مبارزه با اضطراب کمک کند. مطمئن شوید که به اندازه کافی می خوابید و ورزش می کنید، یک رژیم غذایی سالم داشته باشید و برای حمایت، به خانواده و دوستانی که به آن ها اعتماد دارید مراجعه کنید.
سلام خداقوت.من میخوام مدرک مهارت ارتباطی داشته باشم تا بتونم آموزش بدم.راهش چیه.چکار باید کنم.
سلام من یک سری مشکلات دارم که ب شدت من رو تحت فشار قرار داده و تقریبا از بچگی همراهم بوده احساس میکنم نزدیک به نشخوار ذهنی باشه امامطمعن نیستم ولی من رو کاملا دچار وسواس شدید کرده و از این موضو دارم رنج میبرم و خستم اما با کسایی که صحبت داشنک هیچکدوم نتونستن درست تشخیص بن که مشکلم دقیقا چیه من تقریبا از زندگی گروهی و اجتماعی متنفر شدم خواهش میکنم اگه چیزی میدونید کمکم کنید هبچکس من رو جدی نمگیره و همه مییگن که خودت باید باخودت کنار بیای بهش فکر نکن حل میشه ی تمربن کن دیگ برات مهم نباشه اما این کارا فقد من رو بیشتر مریض کرد و. وسواسم شدید تر شد