افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی به دلیل ترس از طرد شدن و قضاوت شدن توسط دیگران از موقعیت های اجتماعی دوری می کنند. با این حال، از آن جایی که اکثر افراد مبتلا به این بیماری می خواهند روابط خود را همواره خوب اداره کنند، ممکن است بیشتر به کار روان درمانی پاسخ دهند.
اختلال شخصیت اجتنابی یا ترسو چیست؟
اختلال شخصیت اجتنابی یکی از گروهی از شرایطی است که به عنوان اختلالات شخصیت شناخته می شود. این اختلالات، به طور کلی، الگو های رفتاری پایدار و خارج از هنجار های فرهنگی هستند که باعث رنج فرد یا اطرافیان او می شوند.
اختلال شخصیت اجتنابی با سایر اختلالات شخصیتی گروه بندی می شود که با احساس عصبی بودن و ترس مشخص می شوند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی احساس مزمن بی کفایتی دارند و نسبت به قضاوت منفی دیگران بسیار حساس هستند. اگرچه آن ها دوست دارند با دیگران تعامل داشته باشند، اما به دلیل ترس شدید از طرد شدن توسط دیگران، از تعامل اجتماعی اجتناب می کنند.
اختلال شخصیت اجتنابی چقدر شایع است؟
تخمین زده می شود که حدود 2.4 درصد از جمعیت ایالات متحده دارای اختلال شخصیت اجتنابی هستند. به نظر می رسد که مردان و زنان را به یک اندازه تحت تأثیر قرار می دهد. مانند سایر اختلالات شخصیت، علائم اختلال شخصیت اجتنابی ممکن است در دوران کودکی مشاهده شود و اغلب شروع به ایجاد ناراحتی در نوجوانی یا اوایل بزرگسالی می کند.
اختلال شخصیت اجتنابی معمولا در افراد کم تر از 18 سال مانند بسیاری دیگر از اختلالات شخصیتی تشخیص داده نمی شود، زیرا باید شواهدی وجود داشته باشد که این الگو های رفتاری پایدار و انعطاف ناپذیر هستند که به آسانی با گذشت زمان از بین نمی روند.
چه چیزی باعث اختلال شخصیت اجتنابی می شود؟
علت دقیق اختلال شخصیت اجتنابی مشخص نیست. با این حال، اعتقاد بر این است که هم ژنتیک و هم محیط نقش دارند. اعتقاد بر این است که اختلال شخصیت اجتنابی ممکن است از طریق ژن در خانواده ها منتقل شود، اما این هنوز ثابت نشده است.
عوامل محیطی، به ویژه در دوران کودکی، نقش مهمی دارند. کمرویی که اغلب در کودکان خردسال طبیعی است، در نوجوانان و بزرگسالان در مبتلایان به اختلال شخصیت اجتنابی ادامه دارد. افراد مبتلا به این اختلال اغلب تجربیات گذشته خود را از طرد شدن والدین یا همسالان گزارش می دهند که می تواند بر عزت نفس و احساس ارزشمندی فرد تاثیر بگذارد.
بیشتر بخوانید: افسردگی دیس تایمی چیست؟
علائم اختلال شخصیت اجتنابی چیست؟
برای افراد مبتلا به این اختلال، ترس از طرد شدن به قدری قوی است که به جای این که در یک رابطه طرد شوند، انزوا را انتخاب می کنند. الگوی رفتار در افراد مبتلا به این اختلال می تواند از خفیف تا شدید متفاوت باشد. علاوه بر ترس از تحقیر و طرد شدن، سایر ویژگی های مشترک افراد مبتلا به این اختلال شامل موارد زیر است:
- آن ها بیش از حد حساس هستند و به راحتی از انتقاد یا عدم تایید آسیب می بینند.
- آن ها دوستان صمیمی کمی دارند، اگر هم داشته باشند، تمایلی به درگیر شدن با دیگران ندارند، مگر این که مطمئن باشند که دوستشان دارند.
- آن ها اضطراب شدید (عصبی بودن) و ترس را در محیط های اجتماعی و روابط تجربه می کنند که باعث می شود از فعالیت ها یا مشاغلی که همراه با دیگران هستند اجتناب کنند.
- آن ها در موقعیت های اجتماعی به دلیل ترس از انجام کاری اشتباه یا خجالت زده و بی دست و پا می شوند.
- آن ها تمایل دارند مشکلات احتمالی را اغراق کنند.
- آن ها به ندرت چیز جدیدی را امتحان می کنند یا شانس می آورند.
- آن ها تصور ضعیفی از خود دارند و خود را ناکافی و پست می دانند.
اختلال شخصیت اجتنابی چگونه تشخیص داده می شود؟
در صورت وجود علائم، یک مشاور ارزیابی را با انجام یک شرح حال کامل پزشکی و معاینه فیزیکی آغاز می کند. اگرچه هیچ آزمایش آزمایشگاهی برای تشخیص اختلالات شخصیتی وجود ندارد، پزشک ممکن است از آزمایش های تشخیصی مختلفی برای رد کردن بیماری جسمانی به عنوان علت علائم استفاده کند.
اگر مشاور هیچ دلیل فیزیکی برای علائم پیدا نکند، ممکن است فرد را به روانپزشک یا متخصصان مراقبت های بهداشتی که برای تشخیص و درمان بیماری های روانی آموزش دیده اند ارجاع دهد. روانپزشکان از ابزار های مصاحبه و ارزیابی ویژه طراحی شده برای ارزیابی یک فرد از نظر اختلال شخصیت مانند اختلال شخصیت اجتنابی استفاده می کنند.
اختلال شخصیت اجتنابی چگونه درمان می شود؟
درمان اختلالات شخصیتی دشوار است، زیرا افراد مبتلا به این اختلالات دارای الگو های ریشه ای عمیقی از تفکر و رفتار هستند که سال هاست وجود داشته است. با این حال، افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی کاندید های خوبی برای درمان هستند زیرا اختلال آن ها باعث ناراحتی قابل توجهی برای آن ها می شود و بیشتر آن ها مایل به ایجاد روابط هستند. این تمایل می تواند عاملی انگیزشی برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی باشد تا برنامه های درمانی خود را دنبال کنند.
همانند سایر اختلالات شخصیت، روان درمانی درمان اصلی اختلال شخصیت اجتنابی است. روان درمانی نوعی مشاوره فردی است که بر تغییر تفکر (شناخت درمانی) و رفتار (رفتار درمانی) فرد متمرکز است. درمان احتمالا بر غلبه بر ترس ها، تغییر فرآیند های فکری و رفتار ها و کمک به فرد برای مقابله بهتر با موقعیت های اجتماعی متمرکز است.
ممکن است از دارو ها مانند دارو های ضد افسردگی یا ضد اضطراب برای کمک به مدیریت اضطراب افراد مبتلا به این اختلال استفاده شود. با این حال، برای بهترین نتایج، درمان دارویی باید همراه با روان درمانی انجام شود. درمان برای افراد مبتلا به این اختلال زمانی موثر تر است که اعضای خانواده درگیر و حمایت کنند.
عوارض اختلال شخصیت اجتنابی چیست؟
بدون درمان، فرد مبتلا به این اختلال می تواند از جامعه منزوی شود و مشکلات طولانی مدت در کار و عملکرد اجتماعی ایجاد کند. آن ها همچنین در معرض خطر بیشتری برای افسردگی و سوء مصرف مواد هستند.
سلام کتاب دفتر آرامش من نسخه پی دی اف هم داره که خرید کنیم ؟