درمان اختلال شخصیت اجتنابی

معمولا کسانی که دارای اختلال شخصیت اجتنابی دوری گزین هستند زمانی به فکر درمان و چاره می افتند که دوست دارند روابط عمیق تر داشته باشند و یا از اینکه در تمام محیط ها در ارتباط با دیگران دچار اضطراب و تنش شوند خسته شده اند. در این زمان است که به فکر چاره می اندیشند. ای افراد ممولا سعی میکنند برای دور از موقعیات های که ممکن است در آن مورد ملامت و تحقیر قرار گیرند خود را از تمام اجتماع ها و انسان های خود را دور کنند و برای ترس از این موضوع خود را منزویی میکنند. اختلال شخصیت اجتنابی بیماران زمانی شدت می گیرد که اطرافیان فرد از آن مطلع نیستند و یا به آن اهمیت نمی دهند و با رفتار های غلط خود باعث میشوند که اختلال فرد شدت گیرد. اگر فرد از اختلال خود باخبر باشد و بخواهد که ان را درمان کند با روش های روانشناسی میتوان پروسه درمان را به خوبی به پیش برد. با سایت روانکده همراه باشید.

افرادی که دارای اختلال شخصیت دوری گزین هستند هر یک می توانند علامت های متفاوت و زیاد  کمی را بر حسب شخصیت خود از خود نشان دهند. ما در اینجا قصد داریم که برخی از شایع ترین علامت های اختلال شخصیت اجتنابی و یادآوری گزینی را برای شما ذکر کنیم:

·         اعتماد به نفس بسیار و دست کم گرفتن خود

·         ریسک پذیر نیستند و از موقعیت‌ها جدید در زندگی اجتناب می‌کنند.

بیشتر بخوانید: کمال گرایی چیست و چگونه می‌توانیم بر آن غلبه کنیم؟

·         ترس شدیدی از تحقیر دیگران دارند و برای فرار از ارزیابی منفی، از جمع اجتناب می‌کنند.

·         ترس و اضطراب شدید در هنگام حضور در جمع

درمان اختلال دوری گزینی

به دلیل اینکه الگو های رفتاری این دست از افراد ریشه در گذشته دارند و طی سال ها به وجود آمده اند تغییر دادن آنها سخت است ولی این افراد به دلیل اینکه در طول زندگی خود و حتی در روزمره دچار رنج و عذاب میشوند به  درمان علاقه نشان میدهند هدف از درمان شخصیت اجتنابی، اصلاح الگوهای رفتاری و باورهای غلطی است که آنها درباره ارتباطات اجتماعی با دیگران شکل گرفته است.

اختلال شخصیت اجتنابی (AVPD) یک وضعیت سلامت روانی است که با الگوی فراگیر بازداری اجتماعی، احساس بی کفایتی و حساسیت مفرط به ارزیابی منفی مشخص می شود. افراد مبتلا به AVPD اغلب نسبت به دیگران احساس حقارت می کنند، از موقعیت های اجتماعی اجتناب می کنند و با ایجاد روابط نزدیک دست و پنجه نرم می کنند. AVPD می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی و توانایی عملکرد فرد تأثیر بگذارد، اما با درمان مناسب، بسیاری از افراد می توانند بهبود را تجربه کنند.
در اینجا چند درمان موثر برای AVPD وجود دارد:
روان درمانی
روان درمانی یا گفتار درمانی، درمان اولیه AVPD است. چندین نوع درمان وجود دارد که در درمان AVPD موثر هستند، از جمله درمان شناختی-رفتاری (CBT)، درمان روان پویشی و گروه درمانی.
CBT بر تغییر الگوهای منفی تفکر و رفتار متمرکز است. با کمک یک درمانگر، افراد یاد می گیرند که افکار و باورهای منفی خود را شناسایی کرده و آن ها را با افکار مثبت و دقیق تر جایگزین کنند. آنها همچنین رفتارهای جدید و مهارت های مقابله ای را در یک محیط حمایتی تمرین می کنند.
هدف درمان روان پویایی کشف افکار و احساسات ناخودآگاهی است که به AVPD کمک می کنند. با کاوش در تجربیات و روابط گذشته، افراد می توانند بینشی نسبت به الگوهای رفتاری خود به دست آورند و تغییرات معناداری ایجاد کنند.
گروه درمانی می تواند به ویژه برای افراد مبتلا به AVPD مفید باشد زیرا یک محیط امن و حمایتی برای تمرین مهارت های اجتماعی و ایجاد روابط فراهم می کند. گروه درمانی همچنین می تواند به افراد مبتلا به AVPD کمک کند که کمتر احساس تنهایی کنند و ارتباط بیشتری با دیگران داشته باشند.