پرخاشگری یکمی از اختلالات و رفتار هایی است که برای بیمار و دیگران بیار مضر و آسیب زا است. پرخاشگری با خشم تفاوت دارد. به تمایل به آسیب رساندن فیزیکی و روانی به دیگران پرخاشگری میگویند که میتواند دلایل و عوامل متعددی داشته باشد که یکی از عوامل بر هم خوردن تعادل هورمونی باشد. در مردان هورمون تستوسترون و ترشح آن باعث افزایش پرخاشگری میشود و در زنان بر هم خوردن تعادل هورمونی قبل از عادت ماهانه در سندرم قاعدگی می تواند که حس پرخاشگری را درون آن ها افزایش دهد. امروز با سایت روانکده همراه باشید تا شما را بیشتر با ارتباط بین پرخاشگری و هورمون ها آشنا کنیم و دلایل آن را بررسی کنیم.
مطالب مرتبط:تخلیه خشم درونی
بر اساس تحقیقات انجام شده پرخاشگری ارتباط مستقیم با ترشح میزان تسترون دارد. برای مثال ورزشکارانی که استروئید های زیادی مصرف میکنند معمولا پرخاشگر تر هستند. همچنین برای برگرداندن حس پرخاشگری به مردان اخته به آنها تسترون تزریق میشود. در کل رابطه تستوسترون و افزایش پرخاشگری امری ثابت شده است. در زنان این عدم تعادلی هورمون ها است که میتواند باعث افزایش پرخاشگری شود.
بیشتر بخوانید: کمال گرایی چیست و چگونه می‌توانیم بر آن غلبه کنیم؟
بیشتر زنان هر ماه قبل از قاعدگی افزایش تحرک پذیری و پرخاشگری را تجربه میکنند. بین سندرم پیش از قاعدگی و کاهش سطح پروژسترون نسبت به تستوسترون رابطه وجود دارد تحقیقات نشان داده است که دختران در مدارس قبل از دوران پریود بیشتر قوانین را زیر پا میگذارند و منطقا بیشتر هم تنبیه می شوند و حتی در این دوران بیشتر جرم انجام میدهند. البته می توان عواملی را نیز علت پرخاشگری در این دوره دانست ولی به هم خوردن تعادل هورمونی یکی از اصلی ترین دلایل پرخاشگری در این دوره است. البته باور اکثر زنان به اینکه در این دوران دچار پرخاشگری می شوند نیز قابل توجه است مثلا زنان آمریکای شمالی و کشورهای غربی تمایل دارند باور کنند در دوره عادت ماهانه باید خلق و خوی منفی و احساس پرخاشگری داشته باشند .
خشم یک احساس طبیعی است که همه ما هر از گاهی آن را تجربه می کنیم. این پاسخی است به یک تهدید یا بی عدالتی درک شده و می تواند به روش های مختلفی مانند عصبانیت، ناامیدی یا عصبانیت ظاهر شود. با این حال، این تصور اشتباه وجود دارد که خشم تنها یک واکنش احساسی است، در حالی که در واقع، تحت تأثیر فرآیندهای فیزیولوژیکی درون بدن، از جمله ترشح هورمون‌ها نیز قرار می‌گیرد.
یکی از هورمون هایی که با عصبانیت مرتبط است، کورتیزول است. کورتیزول یک هورمون استروئیدی است که توسط غدد فوق کلیوی در پاسخ به استرس تولید می شود. معمولاً به عنوان “هورمون استرس” شناخته می شود زیرا در پاسخ به استرس های جسمی و احساسی ترشح می شود. کورتیزول نقش حیاتی در پاسخ استرس بدن دارد و به بسیج ذخایر انرژی، افزایش ضربان قلب و فشار خون و سرکوب سیستم ایمنی کمک می کند.
تحقیقات نشان داده است که سطح کورتیزول در افرادی که عصبانیت و خصومت مزمن را تجربه می کنند، افزایش می یابد. خشم و خصومت مزمن با افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی، دیابت نوع 2 و سایر مشکلات سلامتی مرتبط است. اعتقاد بر این است که افزایش سطح کورتیزول مرتبط با عصبانیت و خصومت مزمن ممکن است با افزایش التهاب و استرس اکسیداتیو در بدن به ایجاد این مشکلات سلامتی کمک کند.
علاوه بر کورتیزول، هورمون دیگری که با خشم مرتبط است، تستوسترون است. تستوسترون یک هورمون جنسی مردانه است که در زنان نیز به مقدار کمتری وجود دارد. نقش مهمی در رشد خصوصیات جنسی مردانه دارد و در تنظیم توده عضلانی و تراکم استخوان نقش دارد. تستوسترون همچنین با پرخاشگری، تسلط و رقابت در ارتباط است.
دیدگاهتان را بنویسید