نوروپاتی محیطی به شرایطی اطلاق می شود که زمانی ایجاد می شود که اعصابی که پیام ها را به مغز و نخاع و به بقیه بدن منتقل می کنند آسیب ببینند یا بیمار شوند.
اعصاب محیطی شبکه پیچیده ای را تشکیل می دهند که مغز و نخاع را به ماهیچه ها، پوست و اندام های داخلی متصل می کند. اعصاب محیطی از نخاع خارج می شوند و در امتداد خطوطی در بدن به نام درماتوم قرار می گیرند.
به طور معمول، آسیب به یک عصب یک یا چند درماتوم را تحت تاثیر قرار می دهد که می تواند در مناطق خاصی از بدن ردیابی شود. آسیب به این اعصاب ارتباط بین مغز و سایر قسمت های بدن را قطع می کند و می تواند حرکت ماهیچه ها را مختل کند، از احساس طبیعی در بازو ها و پا ها جلوگیری کند و باعث درد شود.
فهرست مطالب
انواع نوروپاتی محیطی
انواع مختلفی از نوروپاتی محیطی وجود دارد که از علل مختلفی ناشی می شود. آن ها از سندرم تونل کارپال (یک آسیب تروماتیک رایج پس از استفاده مکرر مزمن از دست ها و مچ دست، مانند استفاده از رایانه) تا آسیب عصبی مرتبط با دیابت را شامل می شوند.
نوروپاتی های محیطی، به ویژه در افراد بالای 55 سال شایع است. در مجموع، این بیماری ها 3 تا 4 درصد از افراد این گروه را تحت تاثیر قرار می دهند. نوروپاتی ها معمولا بر اساس مشکلاتی که ایجاد می کنند یا ریشه آسیب، طبقه بندی می شوند. همچنین اصطلاحاتی وجود دارد که بیان می کند که اعصاب چقدر آسیب دیده اند.
مونو نوروپاتی
آسیب به یک عصب محیطی مونو نوروپاتی نامیده می شود. آسیب جسمی یا تروما مانند تصادف شایع ترین علت است. فشار طولانی مدت بر روی یک عصب، ناشی از دوره های طولانی بی تحرکی (مانند نشستن روی صندلی چرخدار یا دراز کشیدن روی تخت) یا حرکات مداوم و تکراری، می تواند باعث ایجاد مونو نوروپاتی شود.
سندرم تونل کارپال یک نوع شایع مونو نوروپاتی است. این آسیب فشار ناشی از استفاده بیش از حد نامیده می شود که زمانی رخ می دهد که عصب از طریق مچ دست فشرده شود. افرادی که کارشان به حرکات مکرر مچ نیاز دارد (مانند کارگران خط مونتاژ، کارگران و کسانی که برای مدت طولانی از صفحه کلید کامپیوتر استفاده می کنند) در معرض خطر بیشتری هستند.
آسیب به عصب می تواند منجر به بی حسی، گزگز، احساس غیر معمول و درد در سه انگشت اول در سمت شست دست شود. فرد ممکن است در شب با بی حسی در دست خود بیدار شود یا متوجه شود که وقتی فعالیت هایی مانند استفاده از سشوار انجام می دهد، بی حسی بیشتر قابل توجه است.
به مرور زمان، آسیب های تونل کارپال می تواند عضلات دست را ضعیف کند. همچنین ممکن است درد، سوزن سوزن شدن یا سوزش در بازو و شانه خود احساس کند.
بیشتر بخوانید: افسردگی دیس تایمی چیست؟
در این جا نمونه هایی از مونو نوروپاتی های دیگر وجود دارد که می‌توانند باعث ضعف در قسمت های آسیب دیده بدن مانند دست ها و پا ها شوند:
- فلج عصب اولنار: زمانی اتفاق می افتد که عصبی که از نزدیکی سطح پوست در آرنج عبور می کند آسیب ببیند. بی حسی در رقم 4 و 5 دست مشخص می شود.
- فلج عصب رادیال: ناشی از آسیب به عصب است که در امتداد قسمت زیرین بازو قرار دارد و می تواند با شکستگی استخوان بازو در قسمت فوقانی بازو رخ دهد.
- فلج عصب پرونئال: زمانی رخ می دهد که عصب بالای ساق پا در قسمت بیرونی زانو فشرده شود. این منجر به وضعیتی به نام «افت پا» می شود که در آن بلند کردن پا دشوار می شود.
نوروپاتی می تواند بر اعصابی که حرکت ماهیچه ها را کنترل می کنند (اعصاب حرکتی) و آن هایی که احساساتی مانند سردی یا درد را تشخیص می دهند (اعصاب حسی) تاثیر بگذارد. در برخی موارد، می تواند اندام های داخلی مانند قلب، رگ های خونی، مثانه یا روده ها را تحت تاثیر قرار دهد.
نوروپاتی که اندام های داخلی را تحت تاثیر قرار می دهد نوروپاتی اتونومیک نامیده می شود. این وضعیت نادر می تواند باعث کاهش فشار خون یا مشکلاتی در تعریق شود.
پلی نوروپاتی
پلی نوروپاتی بیشترین تعداد موارد نوروپاتی محیطی را به خود اختصاص می دهد. زمانی اتفاق می افتد که چندین اعصاب محیطی در سراسر بدن به طور هم زمان دچار اختلال در کار می شوند. پلی نوروپاتی می تواند دلایل مختلفی داشته باشد، از جمله قرار گرفتن در معرض سموم خاص مانند سوء مصرف الکل، تغذیه نامناسب (به ویژه کمبود ویتامین B)، و عوارض ناشی از بیماری هایی مانند سرطان یا نارسایی کلیه.
یکی از رایج ترین اشکال پلی نوروپاتی مزمن، نوروپاتی دیابتی است، وضعیتی که در افراد مبتلا به دیابت رخ می دهد. در افرادی که سطح قند خون آن ها ضعیف است، شدید تر است. اگرچه دیابت کم تر شایع است، اما می تواند باعث مونو نوروپاتی نیز شود.
شایع ترین علائم پلی نوروپاتی عبارتند از:
- مور مور
- بی حسی
- از دست دادن حس در بازو ها و پا ها
- احساس سوزش در پا یا دست
از آن جایی که افراد مبتلا به پلی نوروپاتی مزمن اغلب توانایی خود را برای احساس دما و درد از دست می دهند، می توانند خود را بسوزانند و در نتیجه آسیب یا فشار طولانی مدت دچار زخم های باز شوند. اگر اعصابی که به اندام ها خدمت می کنند درگیر باشند، ممکن است اسهال یا یبوست و همچنین از دست دادن کنترل روده یا مثانه رخ دهد. اختلال عملکرد جنسی و فشار خون پایین غیر طبیعی نیز ممکن است رخ دهد.
عالی بود ممنون
سلام ممنون از مطلب جامعتون
خیلی مطالب خوبی دارید
سلام
ممنون. از مطالب مفید شما استفاده کردم
شما حق دارید ناراحت بشید چون این شرایط خیلی سخته و باید با ناراحت شدن بتونی اونو تحمل کنی و از سر بگذارانی در واقع در تمام دنیا و در اکثر خانواده ها همچنین تبعیضای و حتما که بیشتر نیز دیده شده است. بعضی اوقات ادم هر کاری میکنه تا نظر دیگران را نسبت به خود تغییر بدهد و این اصلا کار درستی نیست زیرا شما باید برای خودتان درست زندگی کنید و در چنین شرایطی به تایید دیگران نیازمند نباشید حتی پدر ومادرتان یادتان باشد که درست زندگی کردن و توجه نکردن به عکس العمل اطرفیان میتونه کمک کننده باشه درست مانند یک کودک تا موردی برای ناراحتی نداشته باشد شاد است اما زمانیکه موردی ناراحتش کرد واکنش نشان میدهد.باید یاد بگیریم شاد بودن دلیلی نمیخواهد این غمگین بودن است که نیاز به دلیل دارد